ค้านเพิ่มสัดส่วนผลสัมฤทธิ์เด็กประเมินครู
นำเสนอข่าวโดย >> ทีมงานครูวันดีดอทคอม
ส่งข่าวนี้ เข้าไลน์ 
ก-
ก+
ค้านเพิ่มสัดส่วนผลสัมฤทธิ์เด็กประเมินครู
ค้านเพิ่มสัดส่วนผลสัมฤทธิ์เด็ก ประเมินวิทยฐานะครูผู้บริหารสถานศึกษา หวั่นโรงเรียนต่างจังหวัดเสียเปรียบ
ค้านเพิ่มสัดส่วนผลสัมฤทธิ์เด็ก ประเมินวิทยฐานะครูผู้บริหารสถานศึกษา หวั่นโรงเรียนต่างจังหวัดเสียเปรียบ
ผศ.ดร.สุรวาท ทองบุ คณบดีคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม (มรม.) ฐานะประธานสภาคณบดีคณะครุศาสตร์/ศึกษาศาสตร์แห่งประเทศไทย (ส.ค.ศ.ท.) กล่าวว่า จากกรณีที่นายจาตุรนต์ ฉายแสง รมว.ศึกษาธิการ(ศธ.) มอบให้สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) ปรับเพิ่มสัดส่วนผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาของนักเรียนให้มีผลต่อเกณฑ์ประเมินวิทยฐานะของครูและผู้บริหารสถานศึกษา เป็นอย่างน้อยร้อยละ 50 นั้น เห็นว่าการพิจารณาเฉพาะผลลัพธ์หรือผลสัมฤทธิ์ที่เพิ่มสูงขึ้นเพียงอย่างเดียวจะทำให้เกิดความไม่เป็นธรรม เนื่องจากคุณภาพผู้เรียนในแต่ละโรงเรียนไม่เท่ากัน โดยเฉพาะโรงเรียนตามต่างจังหวัดซึ่งนักเรียนมีความขัดสนในทุกด้าน จึงอาจไม่สามารถพัฒนาผลสัมฤทธิ์ได้มากเท่ากับนักเรียนในเมือง ฉะนั้นแนวทางที่เหมาะสมคือ การประเมินวิทยฐานะควรเน้นพัฒนาการที่เพิ่มมากขึ้นของผู้เรียนในทุกด้าน ทั้งด้านบุคลิกภาพและคุณภาพการเรียน ขณะเดียวกันต้องไม่ลืมหาวิธีคำนวณเกณฑ์การพัฒนาของผู้เรียนในกรณีที่ผู้เรียนนั้นได้ผลสัมฤทธิ์สูงอยู่แล้ว จึงอาจมีพัฒนาการที่สูงขึ้นได้ยากกว่าผู้เรียนที่มีผลสัมฤทธิ์ต่ำกว่า ตัวอย่างเช่น บางโรงเรียนรับนักเรียนชั้น ม.4 ที่มีผลการเรียนดีอยู่แล้วเข้ามา ดังนั้นการจะพัฒนาให้เพิ่มขึ้นไปอีก ย่อมยากกว่าการพัฒนาเด็กนักเรียนที่มีผลการเรียนต่ำกว่า เป็นต้น
“ระบบการประเมินวิทยฐานะจะมีผลถึงการจูงใจให้คนดีคนเก่งอยากมาเป็นครูด้วย ดังนั้นผมอยากเสนอให้มีการปรับเปลี่ยนระบบความก้าวหน้าในตำแหน่งผู้บริหารสถานศึกษา ซึ่งควรพิจารณาจากการเป็นครูดีครูเก่ง ไม่ใช่เอาครูที่ท่องหนังสือเก่งแล้วสอบข้อเขียนได้คะแนนสูงมาเป็นผู้บริหาร แต่กลับสอนไม่เป็น พร้อมกันนี้ควรกระจายอำนาจให้ชุมชนท้องถิ่นได้มีส่วนร่วมในการพิจารณาเลื่อนวิทยฐานะหรือเลือกผู้บริหารโรงเรียน แทนการมอบหมายให้เขตพื้นที่การศึกษาทำหน้าที่ ซึ่งจะไม่สามารถเข้าถึงทุกโรงเรียนได้อย่างแท้จริง”ผศ.ดร.สุรวาทกล่าว
ด้าน นายจักรพล แสนเมือง ผอ.โรงเรียนบ้านเชียงยืน อ.เชียงยืน จ.มหาสารคาม กล่าวว่า ไม่เห็นด้วยกับแนวนโยบายดังกล่าว เพราะเด็กตามต่างจังหวัดมักจะเรียนอ่อนกว่าเด็กในเมือง อีกทั้ง พ.ร.บ.การศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 ได้กำหนดมาตรฐานไว้ให้เด็กเก่งดีมีความสุข แล้วทำไมรัฐบาลจึงมุ่งแต่คะแนนทางการเรียน นอกจากนี้อยากเสนอให้พิจารณาเรื่องปริมาณความรับผิดชอบของครูต่อสัดส่วนจำนวนครูและนักเรียนในแต่ละโรงเรียนด้วย เช่น โรงเรียนบ้านเชียงยืน มีนักเรียน 1,300 คน ครู 63 คน ถือว่ามีครูน้อยแต่ภาระงานมาก ดังนั้นการให้ครูผู้สอนพัฒนาคุณภาพจึงทำได้ไม่เต็มที่.
ที่มาของข่าว : เว็บไซต์หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ วันที่ 13 สิงหาคม 2556