อ่านกันสักนิดเถอะครับ เพื่อให้เข้าใจความรู้สึกของเด็กไม่มีแม่ แต่ต้องทนร่วมกิจกรรมวันแม่กับทางโรงเรียน
นำเสนอข่าวโดย >> ทีมงานครูวันดีดอทคอม
ส่งข่าวนี้ เข้าไลน์ 
ก-
ก+
> วันที่ 7-8 สิงหาคม 2557 ที่ผ่านมาพบว่าโรงเรียนทั้งประถมและมัธยมแทบทุกต่างจัดกิจกรรมเพื่อให้เด็กๆรักแม่-ชื่นชมแม่
> ข้อเขียนนี้แม้จะไม่ทันกาลแต่ผมมีเจตนาจะเขียนจริงๆ
> มีเจตนาจะเขียนให้ครูและผู้บริหารทุกโรงเรียนอ่าน…เผื่อปีหน้าพวกท่านจะได้ทบทวนว่าที่ทำๆกันมาหลายปีนั้นถูกต้องดีแล้วหรือ.?
> ความเห็นส่วนตัวของผมสำหรับกิจกรรมวันแม่ตามโรงเรียนผมไม่เห็นด้วยที่จะต้องเรียกแม่ของเด็กๆไปให้ลูกกราบหรือมอบพวงมาลัยดอกมะลิหรือติดดอกมะลิให้แม่ที่โรงเรียนเพราะยังมีเด็กอีกกลุ่มที่ไม่สามารถพาแม่มาโรงเรียนได้
> เช่น-พ่อแม่เลิกกัน แม่เสียชีวิตไปแล้ว แม่ไปมีสามีใหม่ไม่มาหาลูก หรือแม่กำลังป่วยหนัก คุณอาจจะเอากลุ่มใหญ่เป็นหลักว่าส่วนใหญ่มีครบทั้งพ่อแม่
> แต่พวกคุณเคยนึกถึงความรู้สึกของเด็กที่ไม่มีแม่มองเห็นภาพเพื่อนๆนำดอกมะลิกราบแม่ติดดอกมะลิที่เสื้อแม่มั้ย.?
> สายตาเด็กเหล่านั้นเป็นอย่างไร.?
> บางคนนั่งแอบเสาอาคารร้องไห้ บางคนสะอื้นไห้กลางวงเพื่อนนักเรียนด้วยกัน
> ที่เขาร้องไห้เพราะเขาเห็นเพื่อนๆมีแม่มาอวดขณะที่ตัวเองนึกไม่ออกว่าแม่อยู่ที่ไหน บางคนแม่ตายตั้งแต่อายุไม่ถึง 1 ขวบ บางคนแม่ไปทำงานกรุงเทพฯกลับบ้านพร้อมกับเด็กน้อยเอามาเป็นภาระให้ย่าหรือยายเลี้ยงแล้วก็หายหน้าไปเลย
> เขาและเธอไม่เคยเห็นหน้าแม่จริงๆเลย
> เด็กเหล่านี้แม้มีไม่กี่คนแต่ความสุขที่มันกำลังหลั่งล้นของคนที่มีแม่มันแอบทำร้ายจิตใจเด็กๆเหล่านี้ผมมั่นใจว่ากิจกรรมที่ทางโรงเรียนจัดทำให้เด็กๆเหล่านี้สะเทือนใจมาก
> วิธีแก้ไม่ให้เด็กไร้แม่ปวดใจคือให้เด็กๆไปกราบแม่ของแต่ละคนที่บ้าน จะเป็นแม่จริงๆหรือคนที่เลี้ยงแทนแม่จริงก็เป็นเรื่องของทางบ้านโดยก่อนถึงวันนั้นจะต้องโน้มน้าวให้เด็กซึ้งในพระคุณของคนที่เลี้ยงดูและของแม่ที่ให้กำเนิดโดยแยกแยะอธิบายว่าใครมีบทบาทอย่างไรที่ทำให้เขาเติบโตเป็นมนุษย์และอย่าพูดคำว่า“กำพร้าแม่”เด็ดขาด
> วันสำคัญดังกล่าวโรงเรียนควรจัดกิจกรรมเป็นการน้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของแม่ของชาติเท่านั้นคือกิจกรรมเพื่อ“สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนารถ”
> เน้น “แม่ของแผ่นดิน”เป็นหลัก ไม่ต้องลากเอาแม่ของลูกๆมาโรงเรียนอย่างที่ทำกัน
> ก่อนจะเริ่มพิธีที่โรงเรียนครูจะต้องพูดว่าวันนี้เป็นวันแม่และทุกคนต่างนึกถึงพระคุณของแม่ผู้ให้กำเนิดแต่เราต้องนึกถึงพระคุณของผู้ที่เลี้ยงดูเราทุกคนด้วยเพื่อตอบแทนพระคุณของคุณแม่ และของ คุณพ่อ คุณปู่ คุณย่า คุณตาย คุณยาย รวมทั้งคุณป้า คุณอาที่ช่วยเลี้ยงดูเราจนเติบใหญ่หลังจากเสร็จพิธีในวันสำคัญที่โรงเรียนแล้ว พวกเธอกลับบ้านต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์ให้พวกท่านเหล่านั้นชื่นชมเช่น
- ช่วยกวาดบ้าน ถูบ้าน
- ชักเสื้อผ้าเอง ซักถุงเท้า ซักรองเท้าเอง
- ช่วยเป็นลูกมือขณะผู้ใหญ่ทำกับข้าวเช่นช่วยล้างผัก เก็บจาน แกะเปลือกกระเทียมฯลฯ
- ช่วยล้างถ้วย ล้างจาน
- ทำอย่างนี้เป็นกิจวัตรประจำวันนอกเหนือจากทำการบ้านที่ครูสั่ง
- และ…มีอะไรที่เด็กทำได้ท่านผู้เป็นครูก็เสริมเขาไป(ห้ามย้ำเรื่องพ่อ-แม่บังเกิดเกล้าเด็ดขาดพูดกว้างๆอย่างที่ผมยกตัวอย่างนี้แหละ)
> ขออย่าให้เด็กมีความรู้สึกอ้างว้างและหดหู่อีกเลย
> ไม่ควรให้เด็กที่รู้สึกขาดแม่ไม่เสียใจ
> จริงอยู่ทุกคนจะมีน้ำตาเหมือนกันมีการร้องไห้เหมือนกันแต่คุณอาจจะมีน้ำตาเพราะคุณมีความสุขปลื้มปีติได้หน้าได้ตาได้รับการชื่นชมจากหน่วยเหนือ
> หากโรงเรียนไม่เอาแม่ของเด็กมานั่งบนเก้าอี้แล้วให้เด็กนำดอกมะลิมามอบและกราบแม่บนเวทีห้องประชุมมีความผิดอุกฉกรรจ์ไหมถ้าไม่ทำอย่างนี้มีโทษถึงขั้นกุดหัวคั่วแห้ง 7 ชั่วโคตรหรือไม่
> หันมารณรงค์ให้เด็กๆสนใจที่จะมอบความรักทดแทนพระคุณแม่ในทุกๆที่ทุกๆโอกาสให้หันมาทำดีกับแม่ทุกวันทุกเวลาดีกว่าทำต่อหน้าสาธารณชน
อย่าทิ้งให้เด็กเหล่านี้นั่งพิงเสาร้องไห้ หรือแอบมองภาพแม่กอดเพื่อนอย่างเจ็บปวด ปลูกฝังให้เข้มแข็งบอกกล่าวในสิ่งดีว่าแม้เด็กๆจะไม่มีแม่แต่คนที่เลี้ยงดูมาก็สามารถทำหน้าที่แม่ได้แม้จะไม่เท่าแม่จริงๆก็ตามให้เค้ามีความเข้มแข็ง เพิ่มกำลังใจเข้าไป
> กระทุ้งนอกสภาฯฉบับนี้ผมมีเจตนาจะชี้ว่า
> 1.โรงเรียนควรจัดวันแม่แห่งชาติเพื่อเทิดพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชนีฯเท่านั้น
> 2.โรงเรียนไม่ต้องเอาแม่ของเด็กๆมานั่งบนเวทีแล้วให้เด็กนำเข็มกลัดดอกมะลิหรือพวงมาลัยดอกมะลิมามอบบูชาแม่ในวันนั้นเพราะ (อ่านข้อ 3 ต่อนะ)
> 3.ผมสงสารเด็กที่ไม่มีแม่มาร่วมกิจกรรม และไม่มีแม่ขึ้นไปบนเวทีเหมือนคนอื่นเพราะ แม่ตาย หรือ แม่เลิกกับพ่อแล้วหายหัวไปเลย รวมทั้งเด็กที่แม่ยังไม่ตายแต่มีภารกิจต่างจังหวัดหรือลางานไม่ได้
> 4.บางท่านอาจจะแย้งว่าเอาย่า เอายาย เอาป้า อา หรือเอาครูทำหน้าที่รับมะลิแทนแม่ก็ได้นั้น…ผมขอยืนยันว่า “ผิด”(อ่านข้อ 5 ต่อนะ)
> 5.เพราะแม่มีใครคนอื่นมาทดแทนแม่จริงๆที่คลอดตัวเองออกมาได้แน่ต่อให้นางฟ้าเหาะจากขี้เมฆมาขอเป็นแม่เด็กก็ไม่เอาหรอก
> 6.ผมขอยืนยันว่าทุกตัวอักษรนี้ผมนำมาจากการรู้เห็นเอง และการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนอื่นที่เคยพบเห็นเด็กร้องไห้
> 7.เมื่อวันที่ 8 ส.ค.57 ท่านหนึ่งทางอำเภลอง จังหวัดแพร่ ยังโพสต์รูปเด็กชายไม่มีแม่และนั่งร้องไห้ในเฟซบุ๊คด้วยแต่ผมไม่ได้นำมาโพสต์ประกอบข้อเขียนนี้
> 8.บทความนี้ผมมีข้อเสนอว่าเราควรให้เด็กตอบแทนพระคุณของ คุณพ่อ คุณแม่ วิธีไหนแล้ว (ควรอ่านอีกซักรอบครับ)
> เด็กๆที่ขาดแม่คงน่าจะรู้สึกน้อยใจไม่มาก เท่าที่ผ่านมาเด็กอาจจะรู้สึกไม่เหมือนกันแต่เราก็ไม่ควรมองข้ามไม่ใช่หรื
> ปีหน้าพวกท่านกรุณาทบทวนกิจกรรมกันใหม่เถอะครับ
ขอบคุณบทความดีดีของ คุณศิริศักดิ์ ศิริทิชากร
อ่านต่อได้ที่ : https://pantip.com/topic/34017083