ปัญหาคุณภาพการศึกษาไทย “เกาไม่ถูกที่คัน”
นำเสนอข่าวโดย >> ทีมงานครูวันดีดอทคอม
ส่งข่าวนี้ เข้าไลน์ 
ก-
ก+
ปัญหาคุณภาพการศึกษาไทย “เกาไม่ถูกที่คัน”
หากไม่มีการพัฒนาคุณภาพอย่างต่อเนื่องโอกาสที่ระบบการศึกษาไทยจะพัฒนาจะต้องหยุดชะงัก
นักวิชาการอิสระแนะการพักการประเมินคุณภาพภายนอกการศึกษา เป็นเวลา ๓ ปีนั้นแก้ไม่ถูกจุด โดยวัดจากคุณภาพของการจัดอันดับมหาวิทยาลัยของโลก สะท้อนให้เห็นว่ายังอ่อนด้อยกว่าประเทศอื่น ดังนั้นหากไม่มีการพัฒนาคุณภาพอย่างต่อเนื่องโอกาสที่ระบบการศึกษาไทยจะพัฒนาจะต้องหยุดชะงักลง
ผศ.จำรูญ ณ ระนอง นักวิชาการอิสระ เปิดเผยถึงกรณีที่เลขาธิการสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (กพฐ.) เสนอให้ สมศ. หยุดการประเมิน ๓ ปี เพื่อปรับปรุงวิธีการประเมินให้เหมาะสม ว่า หากมีการหยุดหรือชะลอการประเมินออกไป ยิ่งจะส่งผลกระทบต่อคุณภาพการศึกษาให้สาหัสขึ้นกว่าทุกวันนี้ ซึ่งปัจจุบันนี้คุณภาพการศึกษาของไทยล้าหลัง และอ่อนด้อยกว่าประเทศอื่นทั้งในระดับอาเซียน และระดับโลกมาก เห็นได้จากผลการจัดอันดับ
มหาวิทยาลัยโลกจากประเทศอังกฤษ ของ QS World University Ranking ในปี ๒๕๕๗ มหาวิทยาลัยไทยติดระดับนานาชาติ ๕๐๐ อันดับแรก เพียงแค่ ๒ แห่งเท่านั้น และในระดับภูมิภาคอาเซียน ที่มีการเก็บข้อมูล ๘ ประเทศ พบว่าประเทศไทยอยู่ในอันดับสุดท้ายของการจัดอันดับ ซึ่งเป็นวิกฤติของชาติที่น่าเป็นห่วงมากที่สุด และต้องรีบแก้ไขเร่งด่วน แต่ตอนนี้เรากำลังหลงทาง และแก้ปัญหาไม่ถูกจุด เกาไม่ถูกที่คัน
ทั่วโลกยอมรับว่าคุณภาพการศึกษาในสถานศึกษาจะเกิดได้ เมื่อสถานศึกษามีการประกันคุณภาพภายใน มีการควบคุมด้วยตนเองและต้นสังกัด ได้รับการสนับสนุนจากทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้องทั้งผู้ปกครอง ชุมชน สังคมและรัฐบาล สำหรับการตรวจสอบจากภายนอกเพื่อยืนยันสภาพที่เป็นจริง แล้วชี้แนะให้นำผลประเมินไปใช้ในการพัฒนาคุณภาพ ทั้งยังเป็นการกระตุ้นสถานศึกษาไม่ให้เกิดความเฉื่อยชา หรือชะล่าใจในเรื่องคุณภาพอีกด้วย ดังนั้น การประเมินคุณภาพภายนอกโดย สมศ.
จึงเป็นสิ่งปลุกเร้าให้สถานศึกษาและผู้เกี่ยวข้องต้องปรับเปลี่ยนวิถีปฏิบัติภารกิจให้มีการประกันคุณภาพภายในที่เข้มแข็งและต่อเนื่อง จะส่งผลให้การศึกษาได้รับการพัฒนาอย่างแท้จริง ดังนั้น การที่นักการศึกษาบางกลุ่มต้องการพัฒนาการศึกษา โดยเสนอให้ยุบหรือระงับการปฏิบัติหน้าที่ของหน่วยงานที่มีผลงานประจักษ์ชัดในการกระตุ้นให้เกิดวัฒนธรรมคุณภาพในสถานศึกษา
คือ สมศ. นั้น เป็นการแก้ปัญหาแบบหลงทาง มองไม่ออกว่าอันใดเป็นเหตุเป็นผลหรือพูดง่ายว่า “เกาไม่ถูกที่คัน” การแก้ปัญหาที่ถูกต้อง คือ ทุกฝ่ายต้องร่วมมือกันสนับสนุนให้สถานศึกษาได้มีการประกันคุณภาพภายในที่เข้มแข็ง และต่อเนื่อง นั่นแหล่ะจะทำให้เกิดสถานศึกษาคุณภาพอย่างแท้จริง เช่นนี้แหล่ะจึงจะกล่าวได้ว่า “เกาถูกที่คันแล้ว”
ผศ.จำรูญ กล่าวต่อว่า การให้ สมศ. ปรับการประเมินใหม่ เป็นแบบสุ่มตรวจประเมินสถานศึกษานั้น ไม่สามารถบอกได้เลยว่าแต่ละสถานศึกษาที่ไม่ได้รับการประเมินมีคุณภาพอย่างไร มีจุดใดบ้างที่เป็นจุดอ่อนที่ต้องพัฒนา และจะต้องพัฒนาอย่างไร (จะต้องให้มีการนั่งเทียน เดาสภาพและคุณภาพสถานศึกษาแต่ละแห่งอย่างนั้นหรือ)
นอกจากนี้ที่กล่าวอ้างและสนับสนุนกันว่าการประเมินภายนอกเป็นภาระให้ครู/อาจารย์ทำเอกสาร ซึ่งจริงๆแล้วเป็นการทำฐานข้อมูลของสถานศึกษา โดยสถานศึกษาต้องดำเนินการเป็นประจำทุกปีนั้น เป็นการเข้าใจผิดพลาดของสังคม เพราะการดำเนินงานเอกสารดังกล่าวนั้นเป็นเรื่องของการประกันคุณภาพภายใน
ซึ่งเป็นภารกิจตามกฎหมายของสถานศึกษาและต้นสังกัดต้องควบคุมโดยเข้าประเมินภายในอย่างน้อย ๑ ครั้งในทุกๆ๓ ปี และต้องสนับสนุนให้เกิดการพัฒนาในสถานศึกษา สมศ.เข้าประเมินภายนอก ๑ ครั้ง(๓ วัน) ในทุก ๕ ปี (๑,๘๒๖ วัน) เท่ากับ สมศ. ประเมินสถานศึกษาเพียง ๓ วัน ในเวลา ๑,๘๒๖ วัน โดยพิจารณาความสำเร็จของการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษา และแนะนำให้นำผลประเมินไปใช้เพื่อพัฒนา
ฉะนั้นภาระหนักอึ้งในการทำเอกสารของครู/อาจารย์ที่เข้าใจกันว่าเป็นเหตุจากการประเมินภายนอกของ สมศ. จึงเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง ซึ่งทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้องต้องร่วมกันสร้างความเข้าใจและสร้างแรงบันดาลใจให้มีการทำประกันคุณภาพภายในให้เข้มแข็งต่อเนื่อง เป็นวัฒนธรรมคุณภาพ นั่นแหล่ะจึงจะสามารถทำให้การศึกษาชาติเกิดการพัฒนาไปสู่ทิศทางที่เหมาะสมได้อย่างแท้จริง ไม่หลงทิศหลงทางอยู่ อย่างเช่นที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
ที่มาของข่าว : หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ วันที่ 23 ธันวาคม 2557