คุณครูหายไปไหนครับ?
คุณครูหายไปไหนครับ?
วันก่อนไปคุยกับท่านผู้รู้ เกี่ยวกับการปฏิรูปการศึกษาของไทย ได้ความรู้มามากมาย แม้จะยังมองไม่เห็นทิศทางชัด
นักว่า สภาปฏิรูปแห่งชาติ (สปช.) จะสามารถร่างแผนงานยกเครื่อง ระบบการศึกษาของประเทศให้เป็นรูปธรรมอย่างจริงจังได้อย่างไร
หนึ่งในปัญหาใหญ่คือ คุณภาพและประสิทธิภาพของ “ครู” ซึ่งมีปัญหามากมายหลายด้าน และเป็นที่รู้กันว่าครูทุกวันนี้ไม่ได้ทำหน้าที่สอนหนังสือ และไม่ได้อยู่กับนักเรียนเท่าที่ควร เพราะมีภารกิจอื่นที่ไม่เกี่ยวกับการเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ให้กับนักเรียนมากมายก่ายกอง
ท่านผู้รู้ท่านนั้นวิเคราะห์เรื่องนี้เสร็จ ก็ยื่นกลอนบทนี้มาให้ ผมถามว่าใครเป็นคนแต่ง ท่านบอกว่าไม่ทราบเหมือนกัน แต่เนื้อหาใจความสะท้อนปัญหาได้ถูกต้องแม่นยำมาก
หน้าที่หลักของครูไทยในวันนี้ ล้วนแต่มีกิจกรรมทำหลากหลาย
ท่าน ผอ.ไปรอรับกับเจ้านาย เพราะผู้ใหญ่ในกระทรวงมาทวงงาน
ครูสมศรีวิชาการงานท่านมาก จึงขอฝากสายสมรสอนแทนท่าน
เข้าอบรมหลักสูตรใหม่ได้ห้าวัน ส่วนครูวสันต์ไปช่วยงานการกีฬา
ครูทองดีพิธีกรงานกุศล มีแต่คนคอยจองตัวทั่วทิศา
ครูวิรัชค่ายลูกเสือขอตัวมา จึงขอลาห้าวันมันจำเป็น
ครูประสงค์ไปส่งงานอยู่ที่เขต ครูสุเมธธุรการงานด่วนเด่น
ได้งานเช้าต้องส่งบ่ายไม่เกินเย็น เพราะถือเป็นงานหลักมักสำคัญ
ครูพิชิตติดอบรมหลักสูตรใหม่ ครูสมัยไปทำสื่อเชิงสร้างสรรค์
ครูอารีย์มีธุระลาหนึ่งวัน ทำบุญบ้านหลังใหม่ให้ใหญ่โต
เหลือคุณครูสายสมรสอนทั้งหมด จึงงดการเรียนเปลี่ยนการสอน
เล่นกีฬาตอนเช้าบ่ายเข้านอน ตื่นแล้วสอนท่องจำจะทำไม
หน้าที่หลักของครูไทยในวันนี้ ขอครูมีหน้าที่สอนก่อนได้ไหม
หน้าที่หลักไม่ได้สอนก่อนหน้าใด หลักสูตรใหม่หรือเก่าก็เท่าเดิม
ถ้ามีใครบอกผมว่าผู้เขียนกลอนบทนี้คือ คุณครูท่านหนึ่งที่ต้องรับภาระการสอนทั้งหมดเพราะคุณครูท่านอื่น ๆ “ติดภารกิจอื่น ๆ” ที่ไม่เกี่ยวกับการสอนเลย ผมก็จะไม่แปลกใจอะไรเลยทั้งสิ้น
เพราะปัญหาบ้านเมืองไทยทุกวันนี้ในทุกสาขาวิชาชีพ เกิดขึ้นเพราะคนส่วนใหญ่ทำทุกเรื่องยกเว้นหน้าที่ความรับผิดชอบของตัวเอง
เพราะถ้าผู้คนทุกภาคส่วนทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเท่านั้น ปัญหาของประเทศนี้จะหายไปทันทีครับ
ที่มาของข่าว : หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ
วันก่อนไปคุยกับท่านผู้รู้ เกี่ยวกับการปฏิรูปการศึกษาของไทย ได้ความรู้มามากมาย แม้จะยังมองไม่เห็นทิศทางชัด
นักว่า สภาปฏิรูปแห่งชาติ (สปช.) จะสามารถร่างแผนงานยกเครื่อง ระบบการศึกษาของประเทศให้เป็นรูปธรรมอย่างจริงจังได้อย่างไร
หนึ่งในปัญหาใหญ่คือ คุณภาพและประสิทธิภาพของ “ครู” ซึ่งมีปัญหามากมายหลายด้าน และเป็นที่รู้กันว่าครูทุกวันนี้ไม่ได้ทำหน้าที่สอนหนังสือ และไม่ได้อยู่กับนักเรียนเท่าที่ควร เพราะมีภารกิจอื่นที่ไม่เกี่ยวกับการเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ให้กับนักเรียนมากมายก่ายกอง
ท่านผู้รู้ท่านนั้นวิเคราะห์เรื่องนี้เสร็จ ก็ยื่นกลอนบทนี้มาให้ ผมถามว่าใครเป็นคนแต่ง ท่านบอกว่าไม่ทราบเหมือนกัน แต่เนื้อหาใจความสะท้อนปัญหาได้ถูกต้องแม่นยำมาก
หน้าที่หลักของครูไทยในวันนี้ ล้วนแต่มีกิจกรรมทำหลากหลาย
ท่าน ผอ.ไปรอรับกับเจ้านาย เพราะผู้ใหญ่ในกระทรวงมาทวงงาน
ครูสมศรีวิชาการงานท่านมาก จึงขอฝากสายสมรสอนแทนท่าน
เข้าอบรมหลักสูตรใหม่ได้ห้าวัน ส่วนครูวสันต์ไปช่วยงานการกีฬา
ครูทองดีพิธีกรงานกุศล มีแต่คนคอยจองตัวทั่วทิศา
ครูวิรัชค่ายลูกเสือขอตัวมา จึงขอลาห้าวันมันจำเป็น
ครูประสงค์ไปส่งงานอยู่ที่เขต ครูสุเมธธุรการงานด่วนเด่น
ได้งานเช้าต้องส่งบ่ายไม่เกินเย็น เพราะถือเป็นงานหลักมักสำคัญ
ครูพิชิตติดอบรมหลักสูตรใหม่ ครูสมัยไปทำสื่อเชิงสร้างสรรค์
ครูอารีย์มีธุระลาหนึ่งวัน ทำบุญบ้านหลังใหม่ให้ใหญ่โต
เหลือคุณครูสายสมรสอนทั้งหมด จึงงดการเรียนเปลี่ยนการสอน
เล่นกีฬาตอนเช้าบ่ายเข้านอน ตื่นแล้วสอนท่องจำจะทำไม
หน้าที่หลักของครูไทยในวันนี้ ขอครูมีหน้าที่สอนก่อนได้ไหม
หน้าที่หลักไม่ได้สอนก่อนหน้าใด หลักสูตรใหม่หรือเก่าก็เท่าเดิม
ถ้ามีใครบอกผมว่าผู้เขียนกลอนบทนี้คือ คุณครูท่านหนึ่งที่ต้องรับภาระการสอนทั้งหมดเพราะคุณครูท่านอื่น ๆ “ติดภารกิจอื่น ๆ” ที่ไม่เกี่ยวกับการสอนเลย ผมก็จะไม่แปลกใจอะไรเลยทั้งสิ้น
เพราะปัญหาบ้านเมืองไทยทุกวันนี้ในทุกสาขาวิชาชีพ เกิดขึ้นเพราะคนส่วนใหญ่ทำทุกเรื่องยกเว้นหน้าที่ความรับผิดชอบของตัวเอง
เพราะถ้าผู้คนทุกภาคส่วนทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเท่านั้น ปัญหาของประเทศนี้จะหายไปทันทีครับ
ที่มาของข่าว : หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ