การพัฒนาทักษะการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน “เก้าอี้นั่งม่วน”
ชื่องานวิจัย พัฒนาทักษะการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน “เก้าอี้นั่งม่วน”
ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ปีการศึกษา 2562
ชื่อผู้ศึกษา นางเกษณี บุญชุ่มใจ
ระยะเวลา พฤศจิกายน – มกราคม 2563
ประเภทงาน วิจัยในชั้นเรียน
ความสำคัญ
ปัจจุบันความเจริญก้าวหน้าทางเทคโนโลยีมีมากขึ้น การเรียนการสอนจึงมุ่งเน้นให้นักเรียนเกิดทักษะกระบวนการทำงาน การเรียนรู้ด้วยตนเอง ทำงานอย่างเป็นขั้นตอน มีความคิดสร้างสรรค์ และจากการที่ผู้ศึกษาสังเกตพบว่านักเรียนได้รับจัดสรรให้ดื่มนมโรงเรียนทุกวัน ถุงนมที่ดื่มหมดแล้วถูกทิ้งไปจำนวนมาก ทำให้ปริมาณขยะในโรงเรียนมีเพิ่มขึ้น อีกทั้งยังส่งกลิ่นเหม็นรบกวน ดังนั้นผู้ศึกษาจึงได้ร่วมกับนักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 คิดหาวิธีแก้ปัญหาดังกล่าว โดยเห็นคุณค่าของการนำเศษวัสดุเหลือใช้มาสร้างชิ้นงานที่สามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ในชีวิตประจำวันได้
วัตถุประสงค์
1. เพื่อให้นักเรียนได้รู้คิดหาวิธีลดปริมาณขยะ (ถุงนม) ในโรงเรียนได้ K
2. เพื่อให้นักเรียนได้พัฒนาทักษะการทำงานและเกิดความคิดสร้างสรรค์ตามจินตนาการ P
3. เพื่อให้นักเรียนตระหนักและเห็นคุณค่าของการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน A
สมมติฐาน
การพัฒนาทักษะการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน “เก้าอี้นั่งม่วน” ทำให้นักเรียนระดับช้นประถมศึกษาปีที่ 3 มีความรู้คิดหาวิธีการแก้ปัญหา เกิดทักษะการทำงานและเกิดความคิดสร้างสรรค์ เหมาะสม ตระหนักเห็นคุณค่าของวัสดุเหลือใช้มาสร้างชิ้นงานที่สวยงาม และช่วยลดปริมาณขยะ(ถุงนม) ในโรงเรียนได้
ประโยชน์ของการวิจัย
1. นักเรียนได้รู้คิดหาวิธีลดปริมาณขยะ (ถุงนม) ในโรงเรียน
2. นักเรียนได้พัฒนาทักษะการทำงานและเกิดความคิดสร้างสรรค์ตามจินตนาการ
3. นักเรียนตระหนักและเห็นคุณค่าของการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน
ขอบเขตของการวิจัย
1. ประชากรกลุ่มตัวอย่าง นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3
2. ตัวแปรต้น : การปฏิบติเพื่อพัฒนาทักษะการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน “เก้าอี้นั่งม่วน”
3. ตัวแปรตาม : พฤติกรรมการเรียนรู้ของนักเรียนในด้านพัฒนาทักษะการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน “เก้าอี้นั่งม่วน”
วิธีดำเนินการวิจัย
1. สนทนาถึงปัญหาระดับห้องเรียน กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานและเทคโนโลยี หน่วยที่ 3 เรื่อง ช่างคิด ประดิษฐ์สิ่งของ พบว่านักเรียนมีความยากลำบากในการคิด และกระบวนการทำงานประดิษฐ์สร้างชิ้นงาน และยังพบปัญหาที่เกี่ยวเนื่องจากการทิ้งถุงนมของนักเรียน ที่ส่งผลต่อการเพิ่มปริมาณขยะของโรงเรียน
2. สนทนากับนักเรียนเกี่ยวกับการประดิษฐ์ทั่วๆไป วัสดุที่มีในทองถิ่น วัสดุจากธรรมชาติ เช่น กิ่งไม้เมล็ดพืช ฯลฯ วัสดุที่มนุษย์สร้างขึ้น เช่น ขวดพลาสติก,โฟม ฯลฯ วัสดุที่ไม่สามารถย่อยสลายได้ เช่น ขวดพลาสติก กล่องโฟม ฯลฯ และวัสดุที่สร้างมลภาวะเป็นพิษต่อสิ่งแวดลอม ครูสุ่มนกเรียนออกมาเล่าถึงการประดิษฐ์ที่นักเรียนเคยประดิษฐ์และใช้วัสดุอะไรในการประดิษฐ์รวมถึงการนำ ไปใช้ให้เกิดประโยชน์
3. ให้นักเรียนนำถุงนมเหลือใช้กลุ่มละ 500 - 600 ชิ้น โดยการเก็บสะสมในแต่ละวัน แล้วนำมาตัดและทำความสะอาดเช็ดให้แห้ง ตามลำดับ โดยครูคอยแนะนำ
4. ให้กลุ่มนักเรียนร่วมกันประดิษฐ์ชิ้นงานตามที่ออกแบบไว้ โดยใช้วัสดุที่เตรียมไว้ ซึ่งในแต่ละขั้นตอนการประดิษฐ์ ครูเป็นผู้ให้คำแนะนำ
5. ให้กลุ่มนักเรียนร่วมกันอภิปรายผลการประดิษฐ์ชิ้นงาน
ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ปีการศึกษา 2562
ชื่อผู้ศึกษา นางเกษณี บุญชุ่มใจ
ระยะเวลา พฤศจิกายน – มกราคม 2563
ประเภทงาน วิจัยในชั้นเรียน
ความสำคัญ
ปัจจุบันความเจริญก้าวหน้าทางเทคโนโลยีมีมากขึ้น การเรียนการสอนจึงมุ่งเน้นให้นักเรียนเกิดทักษะกระบวนการทำงาน การเรียนรู้ด้วยตนเอง ทำงานอย่างเป็นขั้นตอน มีความคิดสร้างสรรค์ และจากการที่ผู้ศึกษาสังเกตพบว่านักเรียนได้รับจัดสรรให้ดื่มนมโรงเรียนทุกวัน ถุงนมที่ดื่มหมดแล้วถูกทิ้งไปจำนวนมาก ทำให้ปริมาณขยะในโรงเรียนมีเพิ่มขึ้น อีกทั้งยังส่งกลิ่นเหม็นรบกวน ดังนั้นผู้ศึกษาจึงได้ร่วมกับนักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 คิดหาวิธีแก้ปัญหาดังกล่าว โดยเห็นคุณค่าของการนำเศษวัสดุเหลือใช้มาสร้างชิ้นงานที่สามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ในชีวิตประจำวันได้
วัตถุประสงค์
1. เพื่อให้นักเรียนได้รู้คิดหาวิธีลดปริมาณขยะ (ถุงนม) ในโรงเรียนได้ K
2. เพื่อให้นักเรียนได้พัฒนาทักษะการทำงานและเกิดความคิดสร้างสรรค์ตามจินตนาการ P
3. เพื่อให้นักเรียนตระหนักและเห็นคุณค่าของการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน A
สมมติฐาน
การพัฒนาทักษะการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน “เก้าอี้นั่งม่วน” ทำให้นักเรียนระดับช้นประถมศึกษาปีที่ 3 มีความรู้คิดหาวิธีการแก้ปัญหา เกิดทักษะการทำงานและเกิดความคิดสร้างสรรค์ เหมาะสม ตระหนักเห็นคุณค่าของวัสดุเหลือใช้มาสร้างชิ้นงานที่สวยงาม และช่วยลดปริมาณขยะ(ถุงนม) ในโรงเรียนได้
ประโยชน์ของการวิจัย
1. นักเรียนได้รู้คิดหาวิธีลดปริมาณขยะ (ถุงนม) ในโรงเรียน
2. นักเรียนได้พัฒนาทักษะการทำงานและเกิดความคิดสร้างสรรค์ตามจินตนาการ
3. นักเรียนตระหนักและเห็นคุณค่าของการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน
ขอบเขตของการวิจัย
1. ประชากรกลุ่มตัวอย่าง นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3
2. ตัวแปรต้น : การปฏิบติเพื่อพัฒนาทักษะการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน “เก้าอี้นั่งม่วน”
3. ตัวแปรตาม : พฤติกรรมการเรียนรู้ของนักเรียนในด้านพัฒนาทักษะการนำถุงนมมาสร้างชิ้นงาน “เก้าอี้นั่งม่วน”
วิธีดำเนินการวิจัย
1. สนทนาถึงปัญหาระดับห้องเรียน กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานและเทคโนโลยี หน่วยที่ 3 เรื่อง ช่างคิด ประดิษฐ์สิ่งของ พบว่านักเรียนมีความยากลำบากในการคิด และกระบวนการทำงานประดิษฐ์สร้างชิ้นงาน และยังพบปัญหาที่เกี่ยวเนื่องจากการทิ้งถุงนมของนักเรียน ที่ส่งผลต่อการเพิ่มปริมาณขยะของโรงเรียน
2. สนทนากับนักเรียนเกี่ยวกับการประดิษฐ์ทั่วๆไป วัสดุที่มีในทองถิ่น วัสดุจากธรรมชาติ เช่น กิ่งไม้เมล็ดพืช ฯลฯ วัสดุที่มนุษย์สร้างขึ้น เช่น ขวดพลาสติก,โฟม ฯลฯ วัสดุที่ไม่สามารถย่อยสลายได้ เช่น ขวดพลาสติก กล่องโฟม ฯลฯ และวัสดุที่สร้างมลภาวะเป็นพิษต่อสิ่งแวดลอม ครูสุ่มนกเรียนออกมาเล่าถึงการประดิษฐ์ที่นักเรียนเคยประดิษฐ์และใช้วัสดุอะไรในการประดิษฐ์รวมถึงการนำ ไปใช้ให้เกิดประโยชน์
3. ให้นักเรียนนำถุงนมเหลือใช้กลุ่มละ 500 - 600 ชิ้น โดยการเก็บสะสมในแต่ละวัน แล้วนำมาตัดและทำความสะอาดเช็ดให้แห้ง ตามลำดับ โดยครูคอยแนะนำ
4. ให้กลุ่มนักเรียนร่วมกันประดิษฐ์ชิ้นงานตามที่ออกแบบไว้ โดยใช้วัสดุที่เตรียมไว้ ซึ่งในแต่ละขั้นตอนการประดิษฐ์ ครูเป็นผู้ให้คำแนะนำ
5. ให้กลุ่มนักเรียนร่วมกันอภิปรายผลการประดิษฐ์ชิ้นงาน