ผลของการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนการสอน
ชื่อเรื่องงานวิจัย ผลของการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนการสอน และ
ยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3
ชื่อผู้วิจัย นางสาวพงษ์ลดา สินสุวรรณ์
ปีการศึกษา 2564
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนการสอน และยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3
กลุ่มตัวอย่างของการวิจัยในครั้งนี้ ผู้วิจัยได้ทำการเลือกนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จากจำนวน ห้องเรียนที่ผู้วิจัยรับผิดชอบปฏิบัติหน้าที่สอนทั้งหมด 7 ห้องเรียน โดยแบ่งเป็นสองกลุ่มการเรียนในรายวิชาคณิตศาสตร์พื้นฐาน จำนวน 5 ห้องเรียน และ คณิตศาสตร์เพิ่มเติม จำนวน 2 ห้องเรียน ซึ่งทำการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงสำหรับงานวิจัยนี้จำนวน 2 ห้องเรียน โดยเป็นกลุ่มนักเรียนที่เรียนในรายวิชาคณิตศาสตร์พื้นฐาน จำนวน 1 ห้องเรียน และคณิตศาสตร์เพิ่มเติม จำนวน 1 ห้องเรียน รวมคิดเป็นจำนวนทั้งสิ้น 86 คน และเป็นกลุ่มนักเรียนที่มีระดับผลสัมฤทธิ์ในรายวิชาคณิตศาสตร์น้อยที่สุดเมื่อเปรียบเทียบจากกลุ่มนักเรียนที่เรียนในรายวิชาเดียวกัน
การวิจัยครั้งนี้ผู้วิจัยได้ทำการวิเคราะห์ข้อมูลเปรียบเทียบค่าคะแนนจากการทำแบบทดสอบในเรื่องนี้ โดยเปรียบเทียบค่าคะแนนที่ได้จากระยะก่อน และหลังได้รับการจัดการเรียนรู้โดยการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์และนำข้อมูลคะแนนที่ได้จากการทำแบบทดสอบทั้งในระยะก่อน และหลังเรียน มาวิเคราะห์ข้อมูลเปรียบเทียบค่าคะแนน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการทดสอบค่า T-Test ด้วยวิธี Paired-Sample T-Test ผลการวิจัยพบว่า
1. ในระยะก่อนได้รับการจัดการเรียนรู้โดยการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์ มีจำนวนนักเรียนที่ได้คะแนนจากการทำแบบทดสอบผ่านเกณฑ์ร้อยละ 50 คิดเป็นร้อยละ 45.35 จากนักเรียนทั้งหมด โดยส่วนใหญ่ได้คะแนนเฉลี่ยจากการทำแบบทดสอบต่ำกว่าร้อยละ 50 ของคะแนนเต็ม โดยได้คะแนนเฉลี่ยคิดเป็นร้อยละ 43.90
2. ในระยะหลังได้รับการจัดการเรียนรู้โดยการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์ มีจำนวนนักเรียนที่ได้คะแนนจากการทำแบบทดสอบผ่านเกณฑ์ร้อยละ 50 คิดเป็นร้อยละ 96.51 จากนักเรียนทั้งหมด และมีระดับผลคะแนนเพิ่มขึ้นจากการทำแบบทดสอบโดยมีผลคะแนนเฉลี่ยคิดเป็นร้อยละ 70.64 และคะแนนเฉลี่ยของการทดสอบในช่วงก่อน และหลังได้รับการจัดการเรียนการสอนโดยใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์นั้น มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
ยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3
ชื่อผู้วิจัย นางสาวพงษ์ลดา สินสุวรรณ์
ปีการศึกษา 2564
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนการสอน และยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3
กลุ่มตัวอย่างของการวิจัยในครั้งนี้ ผู้วิจัยได้ทำการเลือกนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จากจำนวน ห้องเรียนที่ผู้วิจัยรับผิดชอบปฏิบัติหน้าที่สอนทั้งหมด 7 ห้องเรียน โดยแบ่งเป็นสองกลุ่มการเรียนในรายวิชาคณิตศาสตร์พื้นฐาน จำนวน 5 ห้องเรียน และ คณิตศาสตร์เพิ่มเติม จำนวน 2 ห้องเรียน ซึ่งทำการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงสำหรับงานวิจัยนี้จำนวน 2 ห้องเรียน โดยเป็นกลุ่มนักเรียนที่เรียนในรายวิชาคณิตศาสตร์พื้นฐาน จำนวน 1 ห้องเรียน และคณิตศาสตร์เพิ่มเติม จำนวน 1 ห้องเรียน รวมคิดเป็นจำนวนทั้งสิ้น 86 คน และเป็นกลุ่มนักเรียนที่มีระดับผลสัมฤทธิ์ในรายวิชาคณิตศาสตร์น้อยที่สุดเมื่อเปรียบเทียบจากกลุ่มนักเรียนที่เรียนในรายวิชาเดียวกัน
การวิจัยครั้งนี้ผู้วิจัยได้ทำการวิเคราะห์ข้อมูลเปรียบเทียบค่าคะแนนจากการทำแบบทดสอบในเรื่องนี้ โดยเปรียบเทียบค่าคะแนนที่ได้จากระยะก่อน และหลังได้รับการจัดการเรียนรู้โดยการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์และนำข้อมูลคะแนนที่ได้จากการทำแบบทดสอบทั้งในระยะก่อน และหลังเรียน มาวิเคราะห์ข้อมูลเปรียบเทียบค่าคะแนน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการทดสอบค่า T-Test ด้วยวิธี Paired-Sample T-Test ผลการวิจัยพบว่า
1. ในระยะก่อนได้รับการจัดการเรียนรู้โดยการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์ มีจำนวนนักเรียนที่ได้คะแนนจากการทำแบบทดสอบผ่านเกณฑ์ร้อยละ 50 คิดเป็นร้อยละ 45.35 จากนักเรียนทั้งหมด โดยส่วนใหญ่ได้คะแนนเฉลี่ยจากการทำแบบทดสอบต่ำกว่าร้อยละ 50 ของคะแนนเต็ม โดยได้คะแนนเฉลี่ยคิดเป็นร้อยละ 43.90
2. ในระยะหลังได้รับการจัดการเรียนรู้โดยการใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์ มีจำนวนนักเรียนที่ได้คะแนนจากการทำแบบทดสอบผ่านเกณฑ์ร้อยละ 50 คิดเป็นร้อยละ 96.51 จากนักเรียนทั้งหมด และมีระดับผลคะแนนเพิ่มขึ้นจากการทำแบบทดสอบโดยมีผลคะแนนเฉลี่ยคิดเป็นร้อยละ 70.64 และคะแนนเฉลี่ยของการทดสอบในช่วงก่อน และหลังได้รับการจัดการเรียนการสอนโดยใช้สื่อประสมปฏิสัมพันธ์นั้น มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01