การพัฒนารูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS C
ชื่อผลงาน การพัฒนารูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE
Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย จังหวัดสุรินทร์
ผู้วิจัย นายบุญศักดิ์ บุญจูง ผู้อำนวยการชำนาญการพิเศษ
ปีที่วิจัย 2562
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model 3) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model และ 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model ของครูโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย เป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโดยตรงของโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย จังหวัดสุรินทร์ ประกอบด้วย ผู้บริหารโรงเรียน คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 15 คน ได้มาโดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) ครูผู้สอน จำนวน 52 คน ผู้ปกครองนักเรียน จำนวน 327 คน และนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 327 คน รวมทั้งสิ้น จำนวน 722 คน โดยใช้วิธีสุ่มแบบชั้นภูมิ (Stratified Random Sampling) ตามระดับชั้น แต่ละชั้นภูมิและโดยใช้วิธีสุ่มอย่างง่าย (Simple Sampling Random) ตามxxxส่วนตารางของเครจซี่และมอร์แกน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) คู่มือการดำเนินงานรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model 2) แบบสอบถามสภาพปัจจุบันและปัญหาการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียน 3) แบบประเมินความเหมาะสมของรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน 4) แบบนิเทศ ติดตามผลการปฏิบัติงานและการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน และ 5) แบบสอบถามความพึงพอใจ การวิเคราะห์ข้อมูล ผู้วิจัยวิเคราะห์โดยการหาค่าเฉลี่ย ร้อยละและทำการสังเคราะห์และสรุปผลการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย จังหวัดสุรินทร์
ผลการวิจัยพบว่า
1. ผลการศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.59, S.D. = 0.50) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่ามีการดำเนินการอยู่ในระดับมากที่สุดทั้ง 5 ด้าน ได้แก่ ด้านการรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล ด้านการคัดกรองนักเรียน ด้านการส่งเสริมนักเรียน ด้านการป้องกันและแก้ไขปัญหา และด้านการส่งต่อนักเรียน มีข้อเสนอแนะสำหรับแนวทางการพัฒนาคือด้านการรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล ควรมีเครื่องมือในการใช้เก็บรวบรวมข้อมูลอย่างหลากหลาย ครอบคลุมรายละเอียดพฤติกรรมทุกด้าน ด้านการคัดกรองนักเรียน มีการจัดอบรมเพื่อสร้างองค์ความรู้ตามกระบวนการดูแลช่วยเหลือนักเรียนให้กับทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจในกระบวนการที่ถูกต้อง ด้านการส่งเสริมนักเรียน มีการจัดงบประมาณเพื่อสนับสนุนกิจกรรมต่าง ๆ ที่สนองความต้องการของนักเรียนได้อย่างหลากหลาย ด้านการป้องกันและแก้ไขปัญหา ควรจัดกิจกรรมที่มีความหลากหลายต่อเนื่องให้ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องเกิดความร่วมมือในการแก้ไขปัญหานักเรียนอย่างจริงจัง และด้านการส่งต่อ มีการประสานความร่วมมือจากหน่วยงานภายนอกที่สามารถแก้ไขปัญหาของนักเรียนจากผู้เชี่ยวชาญได้อย่างถูกวิธี
2. รูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย มีองค์ประกอบหลัก 5 ด้าน คือ หลักการของรูปแบบ วัตถุประสงค์ของรูปแบบ ขอบข่ายการบริหารงาน กระบวนการบริหารงาน 4 ขั้น คือ ขั้นการวางแผน (Plan) ขั้นการดำเนินงาน (Do) โดยใช้ SPS CARE Model ได้แก่ ขั้น S : Survey ขั้น P : Process ขั้น S = Success และ CARE (Community Network, Attitude, Research and development, Evaluation) ขั้นการตรวจสอบประเมินผล (Check) และขั้นการดำเนินการให้เหมาะสม (Action) และแนวทางการประเมินรูปแบบ มีความเหมาะสม และความเป็นไปได้ในการนำไปใช้ประโยชน์ อยู่ในระดับมากที่สุด
3. ผลการดำเนินงานตามรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย พบว่า ครูในโรงเรียนมีระดับการปฏิบัติงานในการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model อยู่ในระดับมากที่สุด ทั้ง 5 ด้าน ได้แก่ การรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล การคัดกรองนักเรียน การส่งเสริมนักเรียน การป้องกันและแก้ไขปัญหา และการส่งต่อนักเรียน ส่งผลให้การดำเนินงานเกิดผลสำเร็จอย่างเป็นรูปธรรม นักเรียนได้รับการส่งเสริมทักษะด้านวิชาการ กีฬา ดนตรี ศิลปะ นาฏศิลป์ ด้านทักษะชีวิตและได้รับการคุ้มครองความปลอดภัยครอบ
คลุมทุกด้าน
4. ครูโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย มีความพึงพอใจต่อรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อจำแนกเป็นรายด้าน พบว่า พึงพอใจมากที่สุดด้านการดำเนินงาน (Do) รองลงมา คือ ด้านการดำเนินการ ให้เหมาะสม (Action) ด้านการวางแผน (Plan) และด้านการตรวจสอบ (Check) ตามลำดับ
Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย จังหวัดสุรินทร์
ผู้วิจัย นายบุญศักดิ์ บุญจูง ผู้อำนวยการชำนาญการพิเศษ
ปีที่วิจัย 2562
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model 3) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model และ 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model ของครูโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย เป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโดยตรงของโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย จังหวัดสุรินทร์ ประกอบด้วย ผู้บริหารโรงเรียน คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 15 คน ได้มาโดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) ครูผู้สอน จำนวน 52 คน ผู้ปกครองนักเรียน จำนวน 327 คน และนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 327 คน รวมทั้งสิ้น จำนวน 722 คน โดยใช้วิธีสุ่มแบบชั้นภูมิ (Stratified Random Sampling) ตามระดับชั้น แต่ละชั้นภูมิและโดยใช้วิธีสุ่มอย่างง่าย (Simple Sampling Random) ตามxxxส่วนตารางของเครจซี่และมอร์แกน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) คู่มือการดำเนินงานรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model 2) แบบสอบถามสภาพปัจจุบันและปัญหาการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียน 3) แบบประเมินความเหมาะสมของรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน 4) แบบนิเทศ ติดตามผลการปฏิบัติงานและการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน และ 5) แบบสอบถามความพึงพอใจ การวิเคราะห์ข้อมูล ผู้วิจัยวิเคราะห์โดยการหาค่าเฉลี่ย ร้อยละและทำการสังเคราะห์และสรุปผลการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย จังหวัดสุรินทร์
ผลการวิจัยพบว่า
1. ผลการศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.59, S.D. = 0.50) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่ามีการดำเนินการอยู่ในระดับมากที่สุดทั้ง 5 ด้าน ได้แก่ ด้านการรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล ด้านการคัดกรองนักเรียน ด้านการส่งเสริมนักเรียน ด้านการป้องกันและแก้ไขปัญหา และด้านการส่งต่อนักเรียน มีข้อเสนอแนะสำหรับแนวทางการพัฒนาคือด้านการรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล ควรมีเครื่องมือในการใช้เก็บรวบรวมข้อมูลอย่างหลากหลาย ครอบคลุมรายละเอียดพฤติกรรมทุกด้าน ด้านการคัดกรองนักเรียน มีการจัดอบรมเพื่อสร้างองค์ความรู้ตามกระบวนการดูแลช่วยเหลือนักเรียนให้กับทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจในกระบวนการที่ถูกต้อง ด้านการส่งเสริมนักเรียน มีการจัดงบประมาณเพื่อสนับสนุนกิจกรรมต่าง ๆ ที่สนองความต้องการของนักเรียนได้อย่างหลากหลาย ด้านการป้องกันและแก้ไขปัญหา ควรจัดกิจกรรมที่มีความหลากหลายต่อเนื่องให้ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องเกิดความร่วมมือในการแก้ไขปัญหานักเรียนอย่างจริงจัง และด้านการส่งต่อ มีการประสานความร่วมมือจากหน่วยงานภายนอกที่สามารถแก้ไขปัญหาของนักเรียนจากผู้เชี่ยวชาญได้อย่างถูกวิธี
2. รูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย มีองค์ประกอบหลัก 5 ด้าน คือ หลักการของรูปแบบ วัตถุประสงค์ของรูปแบบ ขอบข่ายการบริหารงาน กระบวนการบริหารงาน 4 ขั้น คือ ขั้นการวางแผน (Plan) ขั้นการดำเนินงาน (Do) โดยใช้ SPS CARE Model ได้แก่ ขั้น S : Survey ขั้น P : Process ขั้น S = Success และ CARE (Community Network, Attitude, Research and development, Evaluation) ขั้นการตรวจสอบประเมินผล (Check) และขั้นการดำเนินการให้เหมาะสม (Action) และแนวทางการประเมินรูปแบบ มีความเหมาะสม และความเป็นไปได้ในการนำไปใช้ประโยชน์ อยู่ในระดับมากที่สุด
3. ผลการดำเนินงานตามรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย พบว่า ครูในโรงเรียนมีระดับการปฏิบัติงานในการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model อยู่ในระดับมากที่สุด ทั้ง 5 ด้าน ได้แก่ การรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล การคัดกรองนักเรียน การส่งเสริมนักเรียน การป้องกันและแก้ไขปัญหา และการส่งต่อนักเรียน ส่งผลให้การดำเนินงานเกิดผลสำเร็จอย่างเป็นรูปธรรม นักเรียนได้รับการส่งเสริมทักษะด้านวิชาการ กีฬา ดนตรี ศิลปะ นาฏศิลป์ ด้านทักษะชีวิตและได้รับการคุ้มครองความปลอดภัยครอบ
คลุมทุกด้าน
4. ครูโรงเรียนศีขรภูมิพิสัย มีความพึงพอใจต่อรูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้ SPS CARE Model โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อจำแนกเป็นรายด้าน พบว่า พึงพอใจมากที่สุดด้านการดำเนินงาน (Do) รองลงมา คือ ด้านการดำเนินการ ให้เหมาะสม (Action) ด้านการวางแผน (Plan) และด้านการตรวจสอบ (Check) ตามลำดับ