การจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน
ชื่อเรื่อง การจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 วิชาภาษาอังกฤษ เรื่อง Present Simple Tense
ผู้วิจัย นางสาวรัชฏาพร พันธุ์วรรณ์
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนร่มเกล้า บุรีรัมย์ โดยการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง Present Simple Tense ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ปีการศึกษา 2562 และ2) เพื่อแก้ปัญหาการเรียนในชั้นเรียนเพื่อลดปัญหาทางการศึกษาที่เกิดขึ้น และยกระดับการเรียนการสอนให้ดีขึ้น ประชากรในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนร่มเกล้า บุรีรัมย์ จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) รูปแบบการสอนแบบใช้ปัญหาเป็นฐาน โดยวิธี PBL 2) ชุดแบบฝึกทักษะใบงานต่างๆ ในรายวิชา 3) ผลคะแนนการทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียนของนักเรียน 4) แบบประเมินคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของนักเรียน และ5) แบบสังเกตพฤติกรรมนักเรียนรายบุคคล
ผลการวิจัย พบว่า
จากการสังเกตนักเรียนก่อนการใช้การสอนแบบใช้ปัญหาเป็นฐาน นักเรียนที่เรียนแบบปกติมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำกว่าหลังการใช้การสอนแบบใช้ปัญหาเป็นฐาน ผลปรากฏว่านักเรียนทุกคนมีผลคะแนนที่ดีขึ้นหลังจากใช้การเรียนแบบ PBL ในภาพรวม ซึ่งมีค่าเฉลี่ยผลรวมคะแนนก่อนเรียนเป็น 4.33 คะแนน และค่าเฉลี่ยผลรวมคะแนนหลังเรียนเป็น 6.43 คะแนน และมีค่าผลต่างคะแนนพัฒนาการ +2.10 คะแนน ซึ่งผลการวิจัยนี้จะช่วยยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชาของนักเรียนให้สูงขึ้นได้ และนักเรียนมีทักษะการเรียน การแสวงหาความรู้ การคิดที่ดีขึ้นหลังจากที่ครูผู้สอนได้สังเกตการทำงานของนักเรียนภายในห้องเรียนตลอดระยะเวลาของการวิจัยดังกล่าว
ผู้วิจัย นางสาวรัชฏาพร พันธุ์วรรณ์
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนร่มเกล้า บุรีรัมย์ โดยการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง Present Simple Tense ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ปีการศึกษา 2562 และ2) เพื่อแก้ปัญหาการเรียนในชั้นเรียนเพื่อลดปัญหาทางการศึกษาที่เกิดขึ้น และยกระดับการเรียนการสอนให้ดีขึ้น ประชากรในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนร่มเกล้า บุรีรัมย์ จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) รูปแบบการสอนแบบใช้ปัญหาเป็นฐาน โดยวิธี PBL 2) ชุดแบบฝึกทักษะใบงานต่างๆ ในรายวิชา 3) ผลคะแนนการทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียนของนักเรียน 4) แบบประเมินคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของนักเรียน และ5) แบบสังเกตพฤติกรรมนักเรียนรายบุคคล
ผลการวิจัย พบว่า
จากการสังเกตนักเรียนก่อนการใช้การสอนแบบใช้ปัญหาเป็นฐาน นักเรียนที่เรียนแบบปกติมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำกว่าหลังการใช้การสอนแบบใช้ปัญหาเป็นฐาน ผลปรากฏว่านักเรียนทุกคนมีผลคะแนนที่ดีขึ้นหลังจากใช้การเรียนแบบ PBL ในภาพรวม ซึ่งมีค่าเฉลี่ยผลรวมคะแนนก่อนเรียนเป็น 4.33 คะแนน และค่าเฉลี่ยผลรวมคะแนนหลังเรียนเป็น 6.43 คะแนน และมีค่าผลต่างคะแนนพัฒนาการ +2.10 คะแนน ซึ่งผลการวิจัยนี้จะช่วยยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชาของนักเรียนให้สูงขึ้นได้ และนักเรียนมีทักษะการเรียน การแสวงหาความรู้ การคิดที่ดีขึ้นหลังจากที่ครูผู้สอนได้สังเกตการทำงานของนักเรียนภายในห้องเรียนตลอดระยะเวลาของการวิจัยดังกล่าว