การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรูัภาษาอังกฤษ
ชื่อเรื่อง การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรูภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสาร
ในการฟังและการพูดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
ผู้วิจัย ศิริพร สุยะวงค์
ปีที่วิจัย ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2560
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาสภาพการปฏิบัติและความต้องการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 2) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดของนักเรียนที่มีประสิทธิภาพ 3) ศึกษาผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดของนักเรียน ดังนี้ 3.1) ศึกษาความสามารถด้านการฟังและการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนที่เรียนรู้ตามรูปแบบในแต่ละหน่วยการเรียนรู้ 3.2) เปรียบเทียบความสามารถด้านการฟัง และการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนระหว่างก่อนและหลังการเรียนรู้ตามรูปแบบ 3.3) เปรียบเทียบความสามารถด้านการฟังและการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบที่พัฒนาขึ้นกับนักเรียนที่เรียนตามรูปแบบปกติ กลุ่มทดลองใช้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ของโรงเรียนเทศบาลบ้านศรีมหาราชา สังกัดเทศบาลเมืองศรีราชา อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี 66 คน ใช้จัดการเรียนรู้ตามรูปแบบที่พัฒนาขึ้น และใช้จัดการเรียนรู้แบบปกติ รวมนักเรียน 66 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) เครื่องมือ ที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถาม 2) แบบสัมภาษณ์ 3) แบบทดสอบความรู้พื้นฐานภาษาอังกฤษของนักเรียน 4) แบบสังเกตพฤติกรรมการเรียนและการใช้ทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ 5) แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม (Focus Group) 6) คู่มือการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ 7) แผนการจัดการเรียนรู้วิชาภาษาอังกฤษ จำนวน 10 แผน รวมเวลา 60 ชั่วโมง และ 8) แบบทดสอบวัดทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษ จำนวน 5 ฉบับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย (Mean) ร้อยละ (Percentage) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) และทดสอบสมมุติฐานใช้สถิติ t-test (Dependent Samples) และ t-test (Independent Samples) ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการศึกษาสภาพการปฏิบัติและความต้องการในการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้าง ความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 พบว่า สภาพการปฏิบัติการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษของครูผู้สอนยังไม่ได้เน้นให้ความสำคัญในการเสริมสร้างทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษให้ผู้เรียนประสบผลสำเร็จ และสามารถสื่อสารผ่านการฟังและการพูดในสถานการณ์จริงเท่าที่ควร อีกทั้งยังไม่มีการจัดการเรียนรู้ในบริบทการฝึก ปฏิบัติเสริมสร้างการฟังและการพูดในชั้นเรียน เพื่อให้ผู้เรียนบรรลุผลในการใช้ภาษาอังกฤษ เพื่อการสื่อสารด้านการฟังและการพูดที่เป็นรูปธรรม ซึ่งเป็นเงื่อนไขความต้องการที่จะพัฒนา ผู้เรียนด้านทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนให้ประสบผลสำเร็จยิ่งขึ้น 2. ผลการพัฒนาและทดลองใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความสามารถ ในการสื่อสารด้านการฟังและการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียน พบว่า แนวคิดทฤษฎีที่นำมาใช้สนับสนุนการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ ประกอบด้วยทฤษฎีและแนวคิดพื้นฐานของรูปแบบการสอน 1) รูปแบบเรียนรูแบบมุ่งประสบการณ 2. รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือ 3. รูปแบบการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร โดยนำมาสังเคราะห์ประกอบการสร้างรูปแบบ การจัดการเรียนรู้ และมีองค์ประกอบของรูปแบบ ได้แก่ 1) แนวคิดและทฤษฎีพื้นฐาน 2) วัตถุประสงค์ 3) ขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ 4) หลักการตอบสนอง 5) ระบบสนับสนุน และ 6) การวัดและประเมินผล และรูปแบบมีกระบวนการจัดการเรียนรู้ 7 ขั้น ได้แก่ ขั้นที่ 1 ขั้นทบทวนประสบการณ์เดิม ขั้นที่ 2 ขั้นเรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ ขั้นที่ 3 ขั้นระดมสมองและแลกเปลี่ยนความรู้ ขั้นที่ 4 ขั้นสรุปความรู้ ขั้นที่ 5 ขั้นการฝึกปฏิบัติ ขั้นที่ 6 ขั้นทดสอบความรู้นำความรู้ไปประยุกต์ใช้ และขั้นที่ 7 ขั้นการมอบรางวัล และมีผลการประเมินความเหมาะสมของรูปแบบ โดยผู้เชี่ยวชาญ อยู่ในระดับมาก รวมทั้งปรากฏผลการทดลองใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ ของการวิเคราะห์จากคะแนนประเมินทักษะการฟังและการพูดของนักเรียนเท่ากับ 75.82/75.24 3. ผลการนำรูปแบบการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดของนักเรียนไปใช้ พบว่า 1) ความสามารถด้านการฟังของนักเรียน ที่ได้รับ การจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบในแต่ละหน่วยการเรียนรู้ คิดเป็นร้อยละ 48.44, 57.45, 66.56 และ 74.65 และผลการทดสอบความสามารถด้านทักษะการพูดในแต่ละหน่วยการเรียนรู้ คิดเป็นร้อยละ 58.24, 63.78, 67.32 และ 78.54 ตามลำดับ 2) นักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบมีคะแนนการฟังและการพูดหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3) นักเรียนกลุ่มทดลองที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบมีทักษะการฟังและการพูดหลังเรียน สูงกว่านักเรียนกลุ่มควบคุมที่จัดการเรียนรู้แบบปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
ในการฟังและการพูดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
ผู้วิจัย ศิริพร สุยะวงค์
ปีที่วิจัย ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2560
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาสภาพการปฏิบัติและความต้องการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 2) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดของนักเรียนที่มีประสิทธิภาพ 3) ศึกษาผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดของนักเรียน ดังนี้ 3.1) ศึกษาความสามารถด้านการฟังและการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนที่เรียนรู้ตามรูปแบบในแต่ละหน่วยการเรียนรู้ 3.2) เปรียบเทียบความสามารถด้านการฟัง และการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนระหว่างก่อนและหลังการเรียนรู้ตามรูปแบบ 3.3) เปรียบเทียบความสามารถด้านการฟังและการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบที่พัฒนาขึ้นกับนักเรียนที่เรียนตามรูปแบบปกติ กลุ่มทดลองใช้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ของโรงเรียนเทศบาลบ้านศรีมหาราชา สังกัดเทศบาลเมืองศรีราชา อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี 66 คน ใช้จัดการเรียนรู้ตามรูปแบบที่พัฒนาขึ้น และใช้จัดการเรียนรู้แบบปกติ รวมนักเรียน 66 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) เครื่องมือ ที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถาม 2) แบบสัมภาษณ์ 3) แบบทดสอบความรู้พื้นฐานภาษาอังกฤษของนักเรียน 4) แบบสังเกตพฤติกรรมการเรียนและการใช้ทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ 5) แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม (Focus Group) 6) คู่มือการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ 7) แผนการจัดการเรียนรู้วิชาภาษาอังกฤษ จำนวน 10 แผน รวมเวลา 60 ชั่วโมง และ 8) แบบทดสอบวัดทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษ จำนวน 5 ฉบับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย (Mean) ร้อยละ (Percentage) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) และทดสอบสมมุติฐานใช้สถิติ t-test (Dependent Samples) และ t-test (Independent Samples) ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการศึกษาสภาพการปฏิบัติและความต้องการในการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้าง ความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 พบว่า สภาพการปฏิบัติการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษของครูผู้สอนยังไม่ได้เน้นให้ความสำคัญในการเสริมสร้างทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษให้ผู้เรียนประสบผลสำเร็จ และสามารถสื่อสารผ่านการฟังและการพูดในสถานการณ์จริงเท่าที่ควร อีกทั้งยังไม่มีการจัดการเรียนรู้ในบริบทการฝึก ปฏิบัติเสริมสร้างการฟังและการพูดในชั้นเรียน เพื่อให้ผู้เรียนบรรลุผลในการใช้ภาษาอังกฤษ เพื่อการสื่อสารด้านการฟังและการพูดที่เป็นรูปธรรม ซึ่งเป็นเงื่อนไขความต้องการที่จะพัฒนา ผู้เรียนด้านทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนให้ประสบผลสำเร็จยิ่งขึ้น 2. ผลการพัฒนาและทดลองใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความสามารถ ในการสื่อสารด้านการฟังและการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียน พบว่า แนวคิดทฤษฎีที่นำมาใช้สนับสนุนการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ ประกอบด้วยทฤษฎีและแนวคิดพื้นฐานของรูปแบบการสอน 1) รูปแบบเรียนรูแบบมุ่งประสบการณ 2. รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือ 3. รูปแบบการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร โดยนำมาสังเคราะห์ประกอบการสร้างรูปแบบ การจัดการเรียนรู้ และมีองค์ประกอบของรูปแบบ ได้แก่ 1) แนวคิดและทฤษฎีพื้นฐาน 2) วัตถุประสงค์ 3) ขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ 4) หลักการตอบสนอง 5) ระบบสนับสนุน และ 6) การวัดและประเมินผล และรูปแบบมีกระบวนการจัดการเรียนรู้ 7 ขั้น ได้แก่ ขั้นที่ 1 ขั้นทบทวนประสบการณ์เดิม ขั้นที่ 2 ขั้นเรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ ขั้นที่ 3 ขั้นระดมสมองและแลกเปลี่ยนความรู้ ขั้นที่ 4 ขั้นสรุปความรู้ ขั้นที่ 5 ขั้นการฝึกปฏิบัติ ขั้นที่ 6 ขั้นทดสอบความรู้นำความรู้ไปประยุกต์ใช้ และขั้นที่ 7 ขั้นการมอบรางวัล และมีผลการประเมินความเหมาะสมของรูปแบบ โดยผู้เชี่ยวชาญ อยู่ในระดับมาก รวมทั้งปรากฏผลการทดลองใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ ของการวิเคราะห์จากคะแนนประเมินทักษะการฟังและการพูดของนักเรียนเท่ากับ 75.82/75.24 3. ผลการนำรูปแบบการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสารในการฟังและการพูดของนักเรียนไปใช้ พบว่า 1) ความสามารถด้านการฟังของนักเรียน ที่ได้รับ การจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบในแต่ละหน่วยการเรียนรู้ คิดเป็นร้อยละ 48.44, 57.45, 66.56 และ 74.65 และผลการทดสอบความสามารถด้านทักษะการพูดในแต่ละหน่วยการเรียนรู้ คิดเป็นร้อยละ 58.24, 63.78, 67.32 และ 78.54 ตามลำดับ 2) นักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบมีคะแนนการฟังและการพูดหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3) นักเรียนกลุ่มทดลองที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบมีทักษะการฟังและการพูดหลังเรียน สูงกว่านักเรียนกลุ่มควบคุมที่จัดการเรียนรู้แบบปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01